Erken tarihlerde Anadolu vahşi hayvanlarla doludur. Parslar ehlileştirilip ava çıkarılmıştı. Türk devletlerinde fil sırtında ava çıkıldığı gibi, savaş filleri ve vahşi filler avlanıyordu. Tanrı Dağları’ndan Anadolu’ya kaya resimlerinde av sahneleri resmedilmiştir. Altay, Tofa, fior, Kazak, Kırgız Türkçeleri avla ilgili zengin bir söz varlığına sahiptir. Güçlü hükümdar kurt gibi hayvanlara benzetilmiştir. Klasik edebiyatımızın şairleri âşık ve sevgili ilişkisinden söz ederken sultanı avcı, sevgiliyi de zalim olarak tasvir etmişlerdir. Geyik avlamanın lanet getireceği, tüfek ateşlendiği halde avı vurmaması şeklinde inançlar vardır.
