Bir sabah dünya uyanır ve fark eder ki artık ne petrol var, ne kömür, ne de elektrik... Kışın en sert günleri yaşanmaktadır; keskin bir rüzgâr eser, soğuk ayak bileklerine kadar işler; radyatörler suskun, yiyecekler az, geceleri aydınlatacak ışık bile kalmamıştır. Kentler, gürültüsüz ve ışıksız birer hayalet diyarına dönüşmüştür ve insanların elinden gelen tek şey birbirilerinin yüzüne öylece bakmak olur. Çok geçmeden anlayacakları şeyse şudur: Bu açlık ve korku dolu kışı atlatmak istiyorlarsa geçmişe dönmeleri, atalarının bilgeliğine kulak vermeleri gereklidir. Çıplak elleriyle iş yapmayı bilen, doğayı dinleyip ondan ders alanların bilgisine… Zorlu günler dünyayı kasıp kavururken en güçsüzler birer birer düşmeye başlar. Direnenlerse ateş yakmayı, avlanmayı, şifa veren otları tanımayı öğrenenlerdir. Ne var ki dünyanın kaderi insanın dikkatsiz ellerindedir hâlâ... Bol ödüllü İtalyan yazar Corona, korkutan, öğreten, duygulandıran ama en çok da yaklaşan geleceğe dair acımasız ve içten bir uyarıyla nefes kesen bir anlatıyla karşınızda.
Tanıtım Metni
