Bir gemi, Atlantik’in sisli sularını yararak Avrupa’ya dönerken, içinde birbirine rastlantıyla bağlanmış insanların hikâyeleri yankılanır: sürgünler, işçiler, din görevlileri, doktorlar, şarkıcılar… Hepsi, geride bıraktıkları kıtada yaşanmış bir yıkımın, savaşın ve ihanetten örülmüş bir geçmişin ağırlığını taşır. Geminin güvertesinde anlatılan her hikâye, bir ülkenin değil, bütün bir çağın vicdanına dokunur. Seghers, Yolculuk’ta yalnızca denizi aşan bedenleri değil, kendi içlerine doğru yolculuğa çıkan ruhları da anlatır. Burjuva dünyasının çürümesiyle, insanın onurunu ve direncini koruma çabasını iç içe geçirir. Her karakter, kapitalist dünyanın yarattığı yersiz yurtsuzluk duygusunun bir yankısı gibidir; yine de her biri, başkalarının acısına ve umuduna tutunarak insan kalmanın yollarını arar. Savaşın, göçün ve sınıfsal bölünmenin tam ortasında yazılmış bu roman, Seghers’in en olgun eserlerinden biridir. Yolculuk, insanın hem kendi kaderine hem de dünyanın geleceğine dair sorularla dolu bir iç denizdir.
