“Mevlid’in dili devrinin en mükemmel şiirlerindekinden daha canlı durmaktadır. Çünkü bu dil bir imanı söylüyor. İmanın dili dokunaklıdır. Mevlidi okurken vezin, kafiye, kelime, mısra, her şey gözümüzden siliniyor. Bunlar vasıtasıyla gelen, fakat bütün bunların üzerinde uçan ayrı bir ruh karşısındayız. Mevlidin mısraları, damarlarında bu ruhun kanı dolaştığı için canlıdır. Bununla beraber, açık bir şekil iddiası göstermeyen bu mısralarda güzel bir akış, tatlı bir eda, parlak bir tasvir ve tedaî kudreti vardır.”
