20. yüzyıl modern Türk hikayeciliğinin, adı ilk sırada anılması gereken birkaç önemli yazardan birisi Memduh Şevket Esendal'dır. Yarım asra yaklaşan sanat hayatı müddedince 300'e yakın hikaye ve üç roman kaleme alan Esendal, aynı zamanda hikayeciliğimizde yeni bir tarzın ilk ve en önemli temsilcisidir.
Hikayeye 1908'de, kendinden önceki edebi gelenekle başlayana Memduh Şevket Esendal, 1921'den sonra, özellikle türün yapısı, bu yapıyı teşkil eden unsurlar bakımından Çehov tarzı hikayeyi benimsedi. Hikayelerinde günlük hayatın tabiiliğini esas aldı. Olay örgüsü için büyük olaylar ve çatışmalara ihtiyaç duymadı. Sadelik, tabiilik, yalınlık ve yer yer mizahilik niteliklerine sahip bir üslupla okuyucu karşısına çıktı.
Esendal, hikaye ve romanlarında aile müessesesi, yöneten-yönetilen ilişkisi, günlük hayatı çerçevesinde küçük insan, yozlaşma, çocuk ve çocukluk, Bulgar zulmü, zavallılara acıma konu ve temaları üzerinde durdu. Dikkatini Türk milletinin İmparatorluktan Cumhuriyete geçiş dönemi problemleri üzerinde yoğunlaştırdı.
Bu kitap, Memduh Şevket Esendal'ı bütün yönleriyle tanıtabilme amacının ürünüdür. Beş ana bölümden oluşan kitapta; yazarın hayatı, kişiliği, fikirleri anlatılmış; 259 hikayesi ile üç romanı muhteva, yapı, dil ve üslupları bakımından incelenip değerlendirilmiş; örnek metinlere yer verilmiştir.
