Macbeth, Shakespeare'in dört büyük tragedyasının sonuncusu ve kötülük üstüne yazdığı en derin ve en olgun fantezisidir. III. Richard'daki önüne geçilemeyen o güçlü trajik çark bu tragedyada daha şiddetli bir biçimde kendini gösterir. Macbeth'teki kendine özgü kötülük, Ortaçağ'ın yarı karanlık ilkel atmosferinde kanlı bir saltanatın şiirsel öyküsüne doğru gelişir. Bir isyanı bastırmış olan Macbeth tahta en yakın kişidir. Kral olabilir, onun için de olmalıdır. Önce kralı sonra cinayetin tanıklarını öldürür, daha sonra ondan kuşkulananları ortadan kaldırır.
Günler geçtikçe daha çok kişinin canına kıyar çünkü herkes ona karşıdır artık. Oyunun en hareketli bölümlerinden biri olan V. Perde 3. Sahne'de buyruğunu verir Seyton'a ;
"Daha fazla atlı yollayın, daha fazla;
Dolaşsınlar ülkeyi bir baştan öbür başa;
Korkudan söz edenleri assınlar bir ağaca."
