İşçinin iş ve aile yaşamı uyumunun sağlanması, toplumun refah seviyesini yükselten, erkeklerin de ailevi yükümlülükleri yerine getirmesini teşvik ederek bakım yükümlülüklerinin aile sorumluluğu haline getirilmesini amaçlayan bir sosyal politika çerçevesidir. Kadınların işgücü piyasası içerisinde daha fazla yer almaya başlaması ile bakım yükümlülüklerinin kadın ekseninden çıkarılması, erkek ve kadınların bakım yükümlülüklerini paylaştığı bir aile yaşamının çalışma alanında dengelenmesi ihtiyacı ve çalışma yeri ve zamanında esnekleşme ile dijitalleşmenin çalışma yaşamında da önemli bir unsur haline gelmesi, bu politikanın içeriğini belirlemektedir.
İşçinin iş ve aile yaşamının uyumlu hale getirilmesi, kadınların işgücü piyasasında kalarak ailevi yükümlülüklerini dengelemesi ile görünür hale gelmiş olsa da günümüzde bunun ötesinde bir anlam taşır. İşçilere çocuk bakım yükümlülükleri ile ilgili ebeveyn izin haklarının sağlanması ve kapsamının genişletilmesi, sosyal yaşam içerisinde işçinin aile alanında meydana gelen, aile üyelerine bakım ihtiyacı ortaya çıkaran durumlarda bakım izni imkanının sunulması ve bakım yükümlülükleri kapsamında işçinin esnek çalışmayı talep etme imkanının sağlanması ile çalışma sürelerinin kısaltılması, bu politikanın iş hukuku alanına yansımasını oluşturmaktadır.
Çalışmamızda işçinin iş ve aile yaşamının uyumlu hale getirilmesinin iş hukukundaki çerçevesi, karşılaştırmalı hukuk kapsamında değerlendirilmiş ve bu politikanın Türk iş hukukundaki yeri ayrıntılı biçimde ele alınmıştır.
