Sekkâkî’nin Miftâhu’l-ulûm’u, Hatîb Kazvînî’nin onun üçüncü bölümünü ihtisâr ettiği Telhîsu’l-Miftâh’ı ve onun en önemli şerhlerinden kabul edilen Teftâzânî’in el-Mutavvel olarak tanınan el-İsbâh fî şerhi Telhîsi’l-Miftâh adlı eseri belagat alimleri tarafından oldukça rağbet görmüştür. Kelam-Felsefe ağırlıklı belâgat ekolünün ürünü olan bu eserler üzerine şerh, hâşiye, ta‘lîkât gibi birçok çalışma yapılmıştır. Bu eserler Osmanlı medreselerinde ve sonraki süreçte medrese geleneğini sürdüren eğitim kurumlarında ders kitabı olarak okutula gelmiştir. Bu çalışmada büyük dedesi Teftâzânî’nin el-Mutavvel’i üzerine hâşiye yazan Hafîdü’t-Teftâzânî Seyfeddin Ahmed b. Yahya el-Herevî’nin eseri, üç nüshası karşılaştırılarak tahkik edilmiş ve hâşiye metodu incelenmiştir.
