Onların kemikleri dağ gibi yığıldı, kanları dere gibi aktı... Mermileri tükenince imanlarını süngülerinin ucunda parıldattılar ve devleştirler, cins cins takviyeli insan sürülerini göğüsleriyle durdurdular. Ne ölüm indiren gökler yıldırdı onları, ne ölü püskürten yer... İstilacı düşmana Boğaz’ı dar ettiler; denizden de, karadan da geçit vermediler; sağ kalanlar mütevazı birer gâzi, toprağa düşenlerse Cennet’e Tanrı konuğu oldular; hem yedi düvele nam saldılari hem nesillerine şeref bıraktılar... Onların destanını okuyalım: Öpelim onlardan kalan Bayrağımızı, temizse dudaklarımız... Gezelim şehitliklerini, temizse ayaklarımız... Dua sağnaklarımız erişsin onların yüce ruhlarına; böylece, belki o yüceliğin sırrı da açılır gönüllerimize, nesillerimize...
