1991 sonrası genç üniversiteli bir okur profiline sahip Leman dergisinde üretilen ve kısa sürede medya tarafından yaygınlaştırılan sinik ironi; aynı yıllarda palazlanan ve 2000’li yıllardan itibaren kriz yaşayan, işçileştiğinin farkında olmaya başlayan, yeni orta sınıfa (YOS) “kültürel sermaye” ve “mırıldanma” stratejileri sağlayan en büyük kaynaklarından biriydi.
YOS yani “dünyanın en parlak on yılı”nın parlak vitrini, neoliberal hizmetler sektörüne akın eden neşeli beyaz yakalılardı. Monitörlerden akan borsa bantları ve Maslak’ta yükselen plazalar, “soylulaştırma”yla dönüşen, Sex and City, dünya mutfağının sembolü Sushi onlar içindi. Akışkan, esnek, ironik ve “bıktırıcı” ölçüde siniktiler. Leman bu kırılmayı büyük bir eleştirellikle yakalamayı iyi bildi. Elinizdeki kitap işte bu “örtüşmeyi” ve dönüşümü anlamaya çalışıyor.
