Yaşar Kemal, edebiyatımızın, dilimizin büyük ustalarından biridir. Bir anlatı ustasıdır. Türkçenin şiirini duyuran büyük bir yazardır. Bir destancıdır, bir türkücüdür.
Yaşar Kemal'in okuru, onun Karacaoğlanlığına kapılır, kullandığı sözcüklerin, deyimlerin, atasözlerinin, ilençlerin, yergilerin, alkışların, yakarıların üzerinde durmadan okur. Oysa Yaşar Kemal, o tatlı anlatının akışına nice bölgesel sözler, deyimler, söyleyişler katmıştır. Yaşar Kemal, bölgesel dil öğelerini ortak dilin malı yapmıştır. Yapmıştır ya, bu sav şimdilik “görece bir sav” olarak değerlendirilebilir. Öyledir de: Çünkü Yaşar Kemal gibi bir ortak dil yazarının bütün yapıtlarında kullanılmış olmasıyla bölgesel sözler ortak dile girmiş sayılmak gerekir. Öte yandan, şimdilik bu sözlere Yaşar Kemal'de rastlanır olmasıyla da bölgesellik yürürlüktedir.
İşte, elinizdeki Yaşar Kemal Sözlüğü, bu bölgesel sözlerin bir sözlüğüdür.
Yaşar Kemal Sözlüğü'ndeki sözcükler, atasözleri ve deyimler genel dil sözlüklerinde yoktur. Ya da pek azının ancak değişik biçimleri vardır. Bunların bir bölüğü derleme sözlüklerinde bile yoktur. Bu yönden, çok özel bir sözlüktür bu. Yaşar Kemal'in okurunu olduğu kadar, halk kaynağına yönelmiş her yazarı, sözcük dağarcığını genişletmek isteyen, Türkçenin yöresel olanaklarına eğilmek isteyen herkesi ilgilendirecektir sanırım.
Ancak Yaşar Kemal yalnızca böyle çok özel yönüyle değil, her yönüyle derinlemesine incelenmesi gereken bir ustadır.
Bu sözlük bu yolda atılmış bir adım olsun, bir başçeken olsun dilerim.
- Ali Püsküllüoğlu
