Kitap, vergi ceza hukukunun çözüm bulunması zor bir sorununu ele almaktadır. Vergi kaçakçılığına sebep olan fiillerin suç olarak düzenlenmesinden dolayı, bu fiilleri işleyen kişiler suç ve cezalara ilişkin anayasal ve evrensel bir takım güvencelere tabidir. Bunlardan biri de Anayasa'nın 38. maddesinin 5. fıkrasında düzenlenen, kimsenin kendi aleyhine beyan vermeye ve delil göstermeye zorlanamayacağını ifade eden nemo tenetur ilkesidir. Suç ve cezalara ilişkin kabullerden olan nemo tenetur ilkesinin de vergi kaçakçılığı fiillerine uygulanması gerekirken, bu fiillerinin esas olarak vergi hukukuna ilişkin ihlaller olmasından dolayı, ilkenin her koşul ve şartta uygulanması mümkün olmamaktadır.
Kitapta, vergi kaçakçılığı suçu bağlamında nemo tenetur ilkesine hangi koşullarda başvurabileceğinin ortaya konulması amaçlanmıştır. Bu bağlamda birinci bölümde nemo tenetur ilkesi açıklanmış, ikinci bölümde vergi hukukunda yer verilen ibraz yükümlülükleri ve bu yükümlülüklere uyulmamasının ceza hukuku yönünden sonuçları incelenmiştir. Üçüncü bölümde ise vergi kaçakçılığı suçu bağlamında nemo tenetur ilkesi vergi incelemeleri, kişi, Anayasa'ya aykırılık, yaptırımın etkisi ve kamu yararına hizmet eden belge istisnaları açısından ayrıntılı olarak incelenmiş ve değerlendirmelerde bulunulmuştur.
