Gerçeğin anlaşılmasını engelleyen unsurları belirleyip ortadan kaldırma gibi bir görevi üstlenen tarih biliminin inceleme ve araştırmacısı olan tarihçi, geçmiş dönemlerdeki toplulukların çeşitli durumlarını çok iyi araştırıp bu bilgiye dayanarak karar vermesi gereken bir öznedir. Burada tarihçinin verdiği bilgi dolaylı da olsa bu bilgi sonuç olarak ortaya çıkan nedenlerin incelenmesini, nedenlerin kalıcı bir düzeni olup olmadığının araştırılmasını gerektirir.
Tarih düşüncesi içinde eleştirel bakış açısı ve bilgilerin gerçekliğine ilişkin görüşler tarih felsefesi adıyla Avrupa kültürü açısından 1700'lü yıllarda ortaya çıkmıştır. İkili bir anlam içeriğine sahip tarih felsefesi birinci olarak yaşanmış geçişin tümü şeklinde, ikinci olarak da geçmişi konu edinen bilime işaret eder. Orta Çağ başlarında Augustinus'un, Orta Çağ sonlarına doğru ise İbn Haldun'un tarih ile ilgili gerçekleştirdiği çıkışlar tarih felsefesinin ilk işaretleri olarak kabul edilir.
Farklı bilim dalları özellikle iktisadi ve idari bilimler alanları ile tarih ilişkisinin yanında tarih felsefesinden muhasebe, muhasebe tarihi ve muhasebe felsefesine doğru bir yol açma amacıyla “Tarih ve Muhasebe” adıyla kaleme alınan bu kitapta, bu amacı gerçekleştirmek için konular, sunuş ve sonuç dışında;
• Sosyal Bilimler ve Tarih,
• Tarih Anlayışı ve Tarih Felsefesi,
• Aydınlanma Döneminden Bugüne Tarih Felsefesi,
• Muhasebe Felsefesi,
• Bilimler Arası Geçişkenlikler
bölüm başlıkları altında ele alınmıştır.
