Elbette her insanın bir hikayesi vardır. Ya da her hayat bir hikayedir. Elbette bazı hikayeler biraz herkese dairdir. Ya da bazı hayatlar biraz herkesin hikayesidir. Zakir Koçak’ın hayatı da bir hikayedir. Biraz herkesin hikayesi.
Haymana’da, bozkırın ortasında cıgara tüttüren çocuğun Eskişehir tren istasyonunda ecelle köşe kapmaca oynamasının hikayesidir.
6-7 eylül’de talan edilmiş Beyoğlu sokaklarının, 1960’lar Ankara’sının bıçkın taksicilerinin, Ankara tepelerinde çiçekleyen gecekonduların hikayesidir.
Bir parça TİP’in, Dev-Genç’in, Kızıldere’nin, Nurhak’ın, Mahir’in hikayesidir, bir parça Deniz kokan, Sinan kokan, Hüseyin kokan, Devrim kokan dağ esintisidir.
Sonra ODTÜ’nün, Ertuğrul’un, Karakaya Mahallesi'nde taş taşımanın, Hıdır’ın ve daha adı saymakla bitmeyenlerin,
Sonra Ulucanlar’ın, Mamak’ın, işkencehanelerin ve hücrelerin,
Sonra, sonrası Devrimci Yol’un ve devrim yolunda yürümenin hikayesidir.
Zakir Koçak’ın hikayesi biraz hepimizin hikayesidir.
