17. yüzyılın son çeyreğinden itibaren yasal zemine kavuşan ve ilk olarak Fransız hukukunda düzenlendiği tespit edilebilen aval; 1912 tarihli Lahey Poliçe ve Bonolar Hakkında Yeknesak Sözleşme ve 1930 tarihli Cenevre Poliçeler ve Bonolar Hakkında Yeknesak Hukuku sayesinde, Avrupa kara hukuku sisteminde daha yaygın biçimde kullanılmaya başlanmıştır. Amerikan ve İngiliz hukuklarında ise avale benzer düzenlemeler bulunsa dahi doğrudan avalden bahsedilmemiştir. Türk hukukunda ilk olarak 1926 tarihli Ticaret Kanunu'nda düzenlenen ve 6102 sayılı Ticaret Kanunu m. 700-702 arasında yer verilen aval yalnızca kambiyo senetlerinde gerçekleştirilebilir bir kambiyo taahhüdüdür.
Sıklıkla Yargıtay kararları ve karşılaştırmalı hukuktan faydalanılarak hazırlanan eserde aval kavramı; avalde genel ilkeler ve taraflar, avalin unsurları ve uygulanması, aval sorumluluğu olmak üzere üç başlıkta ele alınmıştır. İhtiyaç duyulduğunda poliçe, bono ve çek açısından ayrı ayrı açıklamalar yapılırken, aval verilen kişinin konumuna önem verilmiştir. Aval verilenin her bir kambiyo senedi türü açısından asıl borçlu ve başvuru borçlusu konumları değerlendirilmiş, bu durumun aval verenin yükleneceği sorumluluğu değiştirdiğinden bahsedilmiştir. Kabul eden muhatabın bulunduğu poliçeler açısından TTK m. 701/4'te yer alan "düzenleyen lehine verilmiş sayma" hükmüne yeni bir bakış açısıyla yaklaşılmıştır.
