Yaşamına sonuz acılar sığdıran yazara “kaç çocuğun var?” diye sorulduğunda, “iki cocuğum var” diyecektir. Halbuki “üç” çocuğu var. Bu kitabı yaratma sureci, ilk çocuğuyla aynı zamana denk düştüğü için, beraber büyütür kitabını ve çocuklarını. Bu emek sureci uzun ve meşakkatlidir. Kitabın bugünlere gelmesini, dışardan biri nasıl özetler, dense en iyi yanıt; “Hoşgeldin Bebek” olur.
Her okuduğumda ayrı noktalarda gezindim durdum. Kitap, tam anı değil, tam biyografi değil, tam kurgu değil..yaşanan, yaşanıyor olan ve yaşanması gerekenleri gözler önüne seren bir kitap. O yüzden yazar; başıyla sonu arasındaki mesafeyi bazen “kırk merdivenler”den çıkar gibi tırmandırıyor, bazen bebeğinin uçar kanat sevecenliğinde soluklandırıyor..bazen de bir catışmanın tam orta yerinde kendisiyle başbaşa bırakıyor okuru.
