Ayrıldığımız o gün terminale uğradım Gözüm yaşlarla dolu içime kan doğradım Oturdum bir kenarda gizli gizli ağladım Bin dokuz yüz yetmiş bir günlerden bir nisandı Sonra bir bilet aldım istedim cam kenarı Yine yaşlarla doldu gözlerimin pınarı Belki de oynadığım hayatımın kumarı Bin dokuz yüz yetmiş bir günlerden bir nisandı İşte geldi otobüs bindim yürekte sızı Dedim kendi kendime buymuş yazılan yazı Elden bir şey gelmiyor kader ayırdı bizi Bin dokuz yüz yetmiş bir günlerden bir nisandı Ayrılık ateşiyle yüreğimi dağladım Kapattım gözlerimi için içi n ağladım Sen orda yoksun amma içimden el salladım Bin dokuz yüz yetmiş bir günlerden bir nisandı Akşam güneş batarken ulaştık İstanbul a Sultan Ahmet kadırga bak geldim sora sora Şehirli olacaktım sözde ben aklım sıra Bin dokuz yüz yetmiş bir günlerden bir nisandı İstanbul denilince sanırdım asil Mahir Geldiğimin ertesi bal yesem oldu zehir Aldı beni ham yaptı yuttu bu koca şehir Bin dokuz yüz yetmiş bir günlerden bir nisandı Bu yazdığım hikaye bir gidiş hikayesi Kavuşma umudumun bir bitiş hikayesi İşte İNCE MEMET in kayboluş hikayesi Bin dokuz yüz yetmiş bir günlerden bir nisandı
Tanıtım Metni
