17. İstanbul Bienali’nin bu sergi kataloğu, tarzlarının ve ele aldığı konuların heterojenliğine rağmen, kompostlama dediğimiz, hala devam eden bir sürecin nakaratları ve ahengine dair bir fikir vermek üzere hazırlandı. Kitap doğrusal bir okumayı gerektirmiyor − daha ziyade, bir serginin değil de bir kompostun “elkitabı” veya kullanıcı kılavuzu gibi görebiliriz. Bu bienal için sipariş edilen makaleler ve daha kısa “pozisyon metinleri”nden oluşan ve küçük bir kısmı var olan yayınların içinden seçilmiş olan bu kitap, bienalin kaygılarına ve referanslarına dair daha derin bir bağlam ve teorik düşünceler sunuyor. Büyük oranda görsel formda temsil edilen projeler; bağlantıları, kesişim noktalarını, ortak bağlamları, çoktan yapılmış sohbetler kadar halen devam etmekte olanları da eklemleyen bir bakış açısıyla bir araya geliyor. Bienalin sergi yöneticisi Elif Kamışlı’nın her hafta katılımcılara gönderdiği mektuplardan oluşan seçki, iki yılı aşan hazırlık süreci boyunca, pandemi dolayısıyla ziyaret edilemeyen bir kentin genellikle gergin olan ruh halindeki değişimleri, ulusal olmanın çok ötesinde, aynı zamanda kentsel ve son derece kişisel olan bir huzursuzluğun tarihini kayda geçiriyor. Kataloğun tasarımı Emre Çıkınoğlu’na ait.
